Monday, November 12, 2007

H Eλληνική Eβδομάδα Mόδας ήταν των Σκυλιών …



'Oχι ότι με ενόχλησαν τα σκυλιά που ξάπλωσαν στο τιμητικό κόκκινο χαλί του Zαππείου, αλλά σαν κοινωνία η μόδα μας μάρανε, και δεν έχουμε ακόμα βρει πώς να φερόμαστε σε αυτά τα άμοιρα ζωντανά, ώστε να μη ζουν στην άσφαλτο.

10 comments:

Anonymous said...

Kai h moda gia ta skylia htan

Ψυχάκιας said...

Καλησπέρα,

πολύ καλός ο χώρος σου.

Σχετικά με τα "άμοιρα ζωντανά" και την "ευαισθησία" μας, βρήκα πολύ ενδιαφέρον το κάτωθι κείμενο:

http://thekatantia.blogspot.com/2007/11/blog-post_1010.html

Anonymous said...

ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΒΡΗΚΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ZWA ΣΤΟ FORUM ΤΟΥ Ρ/Σ BEST
sκυλίσιες μέρες
Τα ζώα έχουν διάφορους φυσικούς εχθρούς. Στη χώρα μας ζει ο χειρότερος: ο Έλληνας.
Από τη Μαρία Πετρίδη
Ο κύριος Μίτσου Μίτσου μένει στην απέναντι πολυκατοικία. Έχει δύο τεράστια καστανά μάτια κι ένα μόνιμο χαμόγελο ευτυχίας. Είναι, βλέπεις, ψέμα ότι τα ζώα δεν χαμογελάνε. Έχω δει εκατοντάδες μουσούδες να σκανε τα πιο τρυφερά μισοφέγγαρα χαράς. Κι ο κύριος Μίτσου Μίτσου έχει, ίσως, ένα από τα ομορφότερα. Η κυρά του, η Ισμήνη, τον λατρεύει. Τον είχε συναντήσει δέκα καλοκαίρια πριν στις διακοπές της. Μισοπεθαμένο κουταβάκι σε μια ερημική παραλία. Ο κτηνίατρος τής είπε πως οι πιθανότητες να ζήσει ήταν ελάχιστες. Κι όμως, το αφυδατωμένο χνουδωτό πλασματάκι, μόνο δέρμα και κοκάλα, σε δύο εβδομάδες ήταν γεμάτο ζωή. Ο κτηνίατρος είπε ότι πολύ τυχερό σκυλί . Κι αυτή ακριβώς τη φράση επανέλαβε, την περασμένη εβδομάδα, όταν η Ισμήνη τού πήγε τον κύριο Μίτσου Μίτσου δηλητηριασμένο από φόλα υψηλής τεχνολογίας. Τα καστανά του μάτια ήταν θολά και η μουσούδα του έτρεμε. Άντεξε, όμως, ο κύριος Μίτσου Μίτσου. Κλαψούρισε, φοβήθηκε, υπέφερε μέρες ολόκληρες αλλά δεν έφυγε για τον σκυλοπαράδεισο όπου, κάποια καθίκια, προσπάθησαν να τον στείλουν πριν την ώρα του. Δυστυχώς, έφυγαν άλλοι από την παρέα εκείνη την φρικτή μέρα. Οι δηλητηριάσεις ζώων στην Ελλάδα είναι φαινόμενο καθημερινό. Οι φόλες ,κι άλλα αυτοσχέδια φονικά μεζεδάκια , σαρώνουν σε πάρκα, παραλίες, παιδικές χαρές, αλσύλλια, αφήνοντας πίσω τους κούφια κορμάκια και πολλά δάκρυα .Σε κάθε τυχερό κ.Μίτσου Μίτσου αντιστοιχούν δεκάδες άτυχα ζωάκια. Κι όταν στα μάτια μου έρχονται τα μάτια του Μάγκα , της Κάρμεν του Τακούνα Σάτο σκέφτομαι πως αν ποτέ τσακώσω κάποιον να ρίχνει φόλες θα τού τις ταίσω, σαν πολυβιταμίνες- αφού πρώτα τον σαπίσω στο ξύλο.

Η δυστυχία του να είσαι ζώο στην Ελλάδα.
Σε ένα πρόσφατο ταξίδι μου στο Βερολίνο διαπίστωσα με πόση υπευθυνότητα κι αγάπη φέρονται οι γερμανοί στα ζώα και, γενικότερα, στο περιβάλλον τους. Οι περισσότεροι πολιτισμένοι λαοί θεωρούν πως αξία δεν έχει μόνο η ανθρώπινη ζωή αλλά κάθε μορφή ζωής, από τους ελέφαντες μέχρι το πλαγκτόν. Γιατί λοιπόν οι έλληνες είμαστε στην συντριπτική πλειοψηφία μας αδιάφοροι ακόμα κι εχθρικοί απέναντι στα ζώα; Η κ. Μαριάννα Φωτοπούλου πρόεδρος του φιλοζωικού σωματείου ΣΩ.ΖΩ εξηγεί τα ανεξήγητα: «Οι περισσότεροι έλληνες μεγαλώνουν με την αντίληψη ότι τα ζώα είναι επικίνδυνα και όχι καθαρά. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να γίνεται σωστή διαπαιδαγώγηση: ενημέρωση στα σχολεία, τηλεοπτικές σειρές και ενημερωτικές εκπομπές. Στη χώρα μας κυριαρχεί μια περίεργη αντίληψη για τη ζωοφιλία που ναι μεν δεν υποστηρίζει την ευθανασία αλλά θέλει τα ζώα στους δρόμους να συντηρούνται όπως αυτά μπορούν.». Στη χώρα μας κυκλοφορούν περίπου 300.000 αδέσποτα σκυλιά, από αυτά τα 20.000 είναι στην Αττική. Ο κ. Γεώργιος Κοκκινάκης, Καθηγητή Παν/μίου, πρόεδρος του «ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΜΕΡΙΜΝΑΣ ΖΩΩΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ» θεωρεί πως αν οι έλληνες «φιλόζωοι» δεν συνειδητοποιήσουν τις ευθύνες τους, τα αδέσποτα δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν ποτέ.«Στην Ελλάδα με μεγάλη ευκολία παίρνουμε ένα ζώο. Με την ίδια ευκολία το εγκαταλείπουμε. Τα αδέσποτα δεν οφείλονται στην μεταξύ τους αναπαραγωγή-όσο κι αν βολεύει κάποιους να το πιστεύουν. Στη χώρα μας δεν υπάρχουν κυνοκομεία, οπότε η εγκατάλειψη είναι η πρώτη επιλογή. Οι δηλητηριάσεις, λοιπόν, λειτουργούν σαν έλεγχος των υπεράριθμων ζώων. Όσοι ενοχλούνται ,δυστυχώς, λύνουν έτσι το πρόβλημα.» Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος μπορεί με τόση ευκολία να σκοτώσει το σκύλο μου επειδή «δεν τον γουστάρει». Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος παίρνει ένα ζώο και το παρατάει στη βεράντα, στο εξοχικό, ή στην ταράτσα. Το σκυλί δεν είναι καρέκλα φερ φορζέ. Έχει ανάγκες, σωματικές και συναισθηματικές. Τέλος, δεν καταλαβαίνω πώς κάποιος είναι τόσο αναίσθητος ώστε να παρατάει ένα πλάσμα στην τύχη του ή, μάλλον, στην εγγυημένη ατυχία του. Δεν έκανα διακοπές για 2 συνεχή καλοκαίρια επειδή δεν μπορούσα να πάρω μαζί μου το σκύλο μου, καθώς ελάχιστα ξενοδοχεία, στη χώρα μας, επιτρέπουν κατοικίδια και δεν είχα λεφτα για να τον παω σε ξενώνα. Ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν σκέφτηκα να τον «αμολήσω» σε ένα πάρκο και να φύγω για τα νησιά. Ναι, ο Φιντέλ άξιζε τέτοιες «θυσίες».Σηκωνόμουν κάθε πρωί στις 7 για να τον παω μια χορταστική ωριαία βόλτα και τα απογεύματα χτυπάγαμε δίωρα στο πάρκο με κυνηγητό κουκουναριών. Κι όποτε ήμουν κουρασμένη και βαριόμουν να παίξω μαζί του εκείνος, γεμάτος κατανόηση, μαζευόταν κουλουράκι απέναντι μου, κι εγώ έλιωνα από τύψεις. Οι άνθρωποι έχουμε τη ζωή μας. Δουλειά, παρέες, πάρτι. Τα ζωάκια μας έχουν μόνο εμάς. Μόνο εμάς.

Σιγά, πως κάνεις έτσι!; Ένα ζώο είναι.
Στον τελευταίο που μού το είπε έκανα δώρο μια δαγκωνιά που θα την έχει σουβενίρ για χρόνια. Κανένας φίλος πού έχασε -από φόλες κυρίως- τον αγαπημένο του σύντροφο δεν πόνεσε λιγότερο επειδή «σιγά, ένα ζώο ήταν». Αν για κάποιους μικρόψυχους τα σκυλιά του γείτονα, τα αδέσποτα στο πάρκο, τα περιστέρια που του λερώνουν το περβάζι, οι γάτες που νιαουρίζουν, αξίζουν μια χούφτα δηλητήριο, αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιποι πρέπει να το ανεχτούμε. Σήμερα το πρωί η περιπτερού της γειτονιάς μας, μού είπε πως ένα πιτσιρίκι έφαγε φόλα στο δασάκι απέναντι από το σχολείο του. «Ήρθε η αστυνομία κι έψαχνε» με πληροφόρησε με στόμφο. Έπρεπε να κινδυνέψει ένα παιδί, ένας της ράτσας μας, για να ξεκουνηθούν οι ελληνικές αρχές. Φυσικά ο ένοχος δύσκολα θα βρεθεί κι αν βρεθεί θα τιμωρηθεί με μερικούς, εξαγοράσιμους, μήνες φυλάκισης. Ναι, τα ισόβια είναι βαριά τιμωρία αλλά πολύ θα ήθελα να ισχύει. Η ηλίθια δικαιολογία «κοίτα να βοηθήσεις κανέναν άνθρωπο» δεν πιάνει. «Οι άνθρωποι που το λένε αυτό ούτε για τους ανθρώπους νοιάζονται. Όσοι ενδιαφέρονται για τα ζώα προσπαθούν να βοηθήσουν όποιον μπορούν. Μια λύση είναι η στείρωση. Εάν δεν μπορείς να προσφέρεις στέγη στα κουτάβια, καλύτερα να στειρώσεις το ζώο σου. Είναι υποκρισία να λέμε ότι είναι κόντρα στη φύση. Είναι προτιμότερο από τα να καταλήγουν κουτάβια σε σκουπιδοντεκέδες. Περισσότερο ευαισθητοποιημένοι, πάντως, είναι στις πόλεις παρά στην ύπαιθρο. Δεν περνάει από το μυαλό τους ότι το ζώο πονάει, έχει αισθήματα. Αυτή είναι η κουλτούρα που έχει αναπτυχθεί στην επαρχία.» εξηγεί ο κ. Γ Κοκκινάκης. Σκέφτομαι τα γαϊδουράκια, που συναντάω τα καλοκαίρια. Δεμένα με μισό μέτρο σχοινί, χωρίς νερό για μέρες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις κραυγές που είχε βγάλει ένα τέτοιο, ηλιοψημένο γαϊδουράκι, στα Κουφονήσια όταν του πήγα λίγο νερό να πιει. Χριστέ μου τι κραυγή ήταν εκείνη. Και τα μάτια του. Τόσος πόνος. Δεν υπάρχει πιο βασανισμένο ζώο στη χώρα μας. Μαζί με τα σκυλιά, τα γαϊδουράκια, δικαιούνται την καλύτερη μεριά στον παράδεισο.

Ε, τώρα σκύλιασα
Στις βραδινέ μου προσευχές παρακαλώ να υπάρχει, κάπου, ένα παράλληλο σύμπαν όπου οι θύτες θα γίνονται θύματα. Θηριοδαμαστές θα μαστιγώνονται από λιοντάρια, μικρές φώκιες θα γδέρνουν ζωντανούς έμπορους γούνας, σκυλιά θα εγκαταλείπουν σε ερημιές τούς πιστούς δίποδους φίλους τους, γαιδουράκια θα αφήνουν διψασμένους τους χωρικούς για εβδομάδες.
Τα εκατομμύρια της Ε.Ε για την δημιουργία και την ενίσχυση καταφύγιων ζώων δεν ξέρω σε ποιες τσέπες έχουν καταλήξει. Σίγουρα όχι σε όσους τα δικαιούνται.«Εμείς ουδέποτε λάβαμε επιχορήγηση ή επιδότηση από το Υπ. Γεωργίας. Μάς βοηθάει το πανεπιστήμιο Πατρών κι ο δήμος. Στο ήμισυ οι δαπάνες μας καλύπτονται από τα μέλη του συλλόγου τα έσοδα από εκδηλώσεις που διοργανώνουμε. Πρόσφατα λάβαμε μια δωρεά από το ίδρυμα Σταύρου Νιάρχου.» επισημάνει ο κ. Κοκκινάκης. Η κύρια Φωτοπούλου χρωματίζει τη μαυρίλα μου, με μια νότα αισιοδοξίας «Τα πράγματα βελτιώνονται και αυτό φαίνεται ακόμα και στην αυξανόμενη παρουσία σκύλων στα διαφημιστικά μηνύματα τηλεόρασης και εντύπων καθώς και στην αύξηση του τζίρου της αγοράς τροφίμων και αξεσουάρ.»
«Φαντάσου ο σκύλος να μην ήταν κι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου» σκέφτομαι. Ευχή και κατάρα σας δίνω, την επόμενη φορά που θα πετύχετε κάποιον να τυραννάει ζώο μην κλείστε τα μάτια, ανοίξτε το στόμα και βγάλτε τη πιο δυνατή φωνή σας.



Δεν παίρνουμε σκύλο
- αν δεν έχουμε χρόνο και λείπουμε πολλές ώρες από το σπίτι
- αν δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τις υποχρεώσεις μας:μεγάλες βόλτες (δεν φτάνει μόνο ο κήπος, πόσο μάλλον το μπαλκόνι, ισορροπημένη διατροφή, ιατρική περίθαλψη, σωστό κατάλυμα
Αφού τον αποκτήσουμε
- του φτιάχνουμε ταυτότητα με το τηλέφωνό μας και του βάζουμε μικροτσίπ
- δεν τον αφήνουμε να βγαίνει βόλτα μόνος του
- δεν τον εγκαταλείπουμε στην πρώτη δυσκολία (διακοπές,αρρώστια, γηρατειά)
- δεν τον αφήνουμε να ζευγαρώσει «ανεξέλεγκτα» – η καλύτερη λύση είναι η στείρωση
- φροντίζουμε να είναι μέλος της οικογένειάς μας αυτός είναι κι ο λόγος που υποτίθεται ότι τον αποκτήσουμε!



Γαβ!
Κάνε κλικ στα παρακάτω site κι οργανώσου μαζί τους
www.sozo.gr
www.argosgr.org
www.stray.gr
http://aws.upatras.gr
www.tetrapodologein.gr

Pan said...

Νομίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι τα ζώα είναι στον δρόμο. Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι καριόληδες το βρίσκουν εύκολο να ξεκαβλώνουν επάνω τους με διάφορους τρόπους.

Swell said...

Μπράβο σου! Ρίξε μια ματιά κι ΕΔΩ

Anonymous said...

ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΑΤΣΕΣ ΤΟΥΣ
www.blogapateones.blogspot.com/
gio karani : Εικόνες / Γενικά / ka.jpg
Π.Ρ.Ο.Σ.Ο.Χ.Η info@auto-corner.gr
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ
auto-corner.gr ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ Κλεβουν εδω και 15 χρονια ,και ειναι ΕΞΩ. ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΛΑΔΩΝΟΥΝ
ΠΟΥΛΑΝΕ ΑΠΟ ΤΑΞΙ , Ι. Χ. μεχρι ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ
απατη με αγορα ταξί
Το ΒΗΜΑ, 02/03/2008 , Σελ.: A45
«Ο κ. Κουτσουμπέλης και η παρέα του ( Γεώργιος Καρανίκας, Αλέξανδρος Κουτσουμπέλης, Κωνσταντίνος Λογοθετίδης και Κωνσταντίνος Παυλόπουλος και Θεόδωρος Ανδριανόπουλος).
έβαλαν τη σύζυγό του να συστήσει τεχνική εταιρεία ώστε να καταφέρουν από μια τόσο πρόσφορη αγορά όσο η αγορά ακινήτων να αποκομίσουν οφέλη εις βάρος ανυποψίαστων πολιτών που φιλοδοξούν να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι».
Το πρώτο διάστημα της δράσης τους οι «επιτήδειοι επιχειρηματίες» κατηγορούνται ότι «αλίευαν» τα θύματά τους καταχωρώντας αγγελίες στον Τύπο με τις οποίες προσέφεραν ταξί και άδειες ταξί στις πιο ευνοϊκές τιμές της αγοράς. Με τον τρόπο αυτόν προσείλκυαν τα υποψήφια θύματά τους και στη συνέχεια τους αποσπούσαν σημαντικότατες προκαταβολές χωρίς ποτέ να δίνουν τα οχήματα ταξί ή τις άδειές τους.
«Μου έχουν προτείνει να κλέψουν άλλους για να ξεχρεώσουν εμένα»...
«Εχουν περάσει απίστευτα μεγάλα ποσά από τα χέρια τους. Εχω σκοπό να τους βάλω φυλακή. Μου έχουν προτείνει να κλέψουν άλλους για να ξεχρεώσουν εμένα. Δεν το θέλω αυτό, λεει ενα απο τα θύματά τους.

Διονύσης said...

Υποτίθεται ότι μετά την Ολυμπιάδα η Αθήνα θα είχε γίνει ανθρώπινη πόλη χωρίς σκουπίδια, διακίνηση ναρκωτικών και αδέσποτα. Η σούπερ πολιτικός Ντόρα και ο ατσαλάκωτος Νικήτας έκαναν πάλι το θαύμα τους.

Είναι πραγματικά ντροπή αυτό που γίνεται με τα αδέσποτα.

Anonymous said...

visarules frozen sighted representing biochemical groupzensar corporation gems alenu dancing syntax
lolikneri havaqatsu

Anonymous said...

now in my rss reader)))

Anonymous said...

I agree with you.

single mother grants